Światełko nadziei: Co poszło nie tak: niedz, GW5

Wczesnym rankiem wydało się, że moje mizerne 42 punkty ocierają się o przyzwoity rezultat. Nauczony doświadczeniem odstukałem ewentualne zadowolenie w nieheblowane drewno – konieczna wycieczka do sąsiada – plułem regularnie 23 razy przez lewe ramię i cały dzień uważałem na czarne koty, lustra i inne symbole niechybnego pecha. Wszystko, aby nie zapeszyć niedzieli.

O godzinie 13:30 poszło nie tak wciąż jeszcze licznym posiadaczom Maty. Spaniard został na ławce, z przodu LVG wystawił Falcao i swojego pupilka RvP, za nimi widniał Rooney. Mecz doskonały! Obie drużyny, jak na ekipy z dolnej części tabeli przystało, zagrały bez kompleksów i zgodnie z mottem forward to death! Do przerwy najlepszym graczem na boisku był ADM – doskonała bramka, dużo bps. Potem dorzucił asystę przy bramce Herrery. Falcao błysnął przy golu RvP, Rooney zaliczył swoją asystę dając podwójne punkty tym, którzy ofiarowali mu opaskę. Lisy bez kompleksów kontrowały, potem spotkanie się wyrównało, potem Lisy dominowały, a na końcu brutalnie zmasakrowały United. I tak jak wczoraj zawiódł Liverpool, tak dzisiaj Manchester United i jego warte pierdylion funtów transfery został wystawiony na pośmiewisko. 5:3!!!!  Od 1:3 do 5:3! Odpuszczę truizmy o pięknie sportu, o poziomie i charakterystyce wyrównanej EPL. Nie tu i teraz. Dzisiaj należy oddać szacun beniaminkowi z Leicester oraz Vardiemu (4 asysty! i 1 bramka) oraz napastnikowi Ulloa (2 bramki przy cenie 5.5 5.6).

Jakie wnioski po spotkaniu? ADM to taki Fabregas United, z tą różnicą, że dodatkowo strzela bramki. Kolejny, teoretycznie, niezbędny pomocnik. Cofnięty Rooney wciąż punktuje (3 strzały, asysta, 2 crossy i 3 stworzone szanse). RvP robi różnicę – tyle że nie wart jest swojej ceny – a z Falcao może będzie kiedyś pożytek. Kontuzjowany już drugi raz w sezonie Evans, czerwona kartka gówniarza Blacketta, forma Smallinga jest za to dowodem, że nie warto się rzucać na obronę United. Tyle, że coś jest nie tak z United. Tak jak Liverpool wyraźnie dołuje z formą, tak United jest źle ułożoną od podstaw drużyną. Mnie uczono, że zespół buduje się od obrony oraz, że istotna jest mentalność zwycięzcy – wojownika. Z drugiej strony mamy Leicester: kalendarz będzie im wkrótce sprzyjał, u siebie są śmiertelnie groźni. Inwestycja 5.5 milionów w Ulloe kreuje nieskończone możliwości w pomocy lub obronie. No i ten Vardy. Jest dylemat dla tych, którzy odpalą dzisiaj dziką kartę, albo zaczną po godzinie 19 planować transfery. Czy to jednorazowy błysk geniuszu, czy zapowiedź wielkiej formy przy korzystnym kalendarzu? Odpowiedź już za tydzień.

Równolegle toczył się pojedynek Tottenhamu z WBA. Do przerwy 0:0. Trzy oddane strzały i – jeżeli wierzyć raportom – przyzwoita gra Eriksena. Potem dalej słaba gra Spurs i zasłużona kara z rąk Morrisa. Wynik 0:1 to prawdopodobna klątwa europejskich pucharów, pokaz indolencji Adebayora, który za często jest zdekoncentrowany, gdy gra naprzeciw teoretycznie słabym zespołom. Lamela słabo. Eriksen starał się, ale z gówna bata nie ukręcisz. Dier w 3 kolejkach zdobywa łącznie 3 punkty. Niebawem rynek będzie pełen tych panów w promocji. Jak w Żabce.

Co poszło dalej nie tak? Godzina 16 i mamy skład Evertonu:

Howard, Baines, Jagielka (c), Distin, Stones, Barry, McCarthy, Osman, Atsu, Eto’o, Lukaku.

Pierwszy rzut oka i brakuje: Colemana, Mirallasa, McGeadiego oraz Naismitha. Niejedną skarbonkę właśnie szlag trafił. Zwłaszcza tą z napisem Naismith. Był za to Distin, Eto i Osman. W przypadku tego spotkania postanowiłem nie posłuchać własnych rad (never bench, never captain) i dać opaskę Bainesowi. Gdy było 1:1 uznałem, że mądrość to cecha mi wyjątkowo obca i egzotyczna. Nie pasująca i zbędna. Mecz zakończył się wynikiem 2:3, ale mój kapitan zrobił swoje: strzelony karny plus 3 bps. Zresztą szczerze grał dobrze: bramka, 6 crossów, stałe fragmenty gry. Kreator. Wpuszczeni w 60 minucie Naismith i Mirallas nie odmienili już losów meczu. Mirallas prawie miał swoją szansę. Ze złości skopał słupek. Howard całe 90 grał niepewnie, w niczym nie przypominając bohatera mundialu. Dodajmy, że Crystal Palace wystąpił bez Zahy w pierwszym składzie. U mnie siedział na ławce, ale to kolejny problem do rozważenia na przyszłość. Mecz podobał mi się. Bramki Everton stracił głupio, potem grał na wkurwie i cisnął do końca nawet w doliczonym czasie. Nie udało się, ale to było dobre 90 minut. I ten durny, nie przystający mi spokojnemu, wybuch radości, gdy old schoolowy Baines pewnie wykonał karnego. Na koniec porządkowo dodajmy, że bramki dla Crystal Palace strzelali: Bolasie, Jedinak i Cambell. Zaha nie zagrał ani minuty. Puncheon był aktywny i niebezpieczny.

Manchester City vs Chelsea to mecz z historią zemsty. Taki Kill Bill premier league. Posypało żółtymi karkami. Były emocje i podteksty.  Fabregas z Costą ugrali razem 3 punkty – „a nie mówiłem?”. Demichelis rozpoczął na ławce. Czerwień Zabalety była wisienką na torciku. Dzeko grał dennie (przez te 70 minut na boisku), Kun był groźny (4 strzały), ale początkowo to Mourinho i Chelsea było górą. Bramka wpuszczonego w drugiej połowie Schurle i asysta Hazarda wydawała się udowadniać, że parkowanie busa na własnym polu karnym ma sens. Nie do końca. City grało słabo, ale swoją zemstę miał Lampard wbijając wyrównującą bramkę. Myślę tak sobie, że Mourinho brałby w ciemno każdy remis (może nawet liczył na zwycięstwo) byleby Lampard nie miał w tym swojego udziału.

Tyle w tej kolejce. Uzbierałem łącznie 73 punkty. Czego się nauczyłem?

a) Słuchać własnych rad, ale równolegle dopasować do nich nagłe ukłucie intuicji. Do godziny 1o w sobotę, opaskę miał ADM, potem ją dałem Bainesowi. Oba wybory byłyby dobre, ale ten właściwy zafundował mi emocje i adrenalinę do samego końca.

b) Nie słuchać Deviousa :), który sugerował, że opaska dla Welbecka to błąd.

c) Brać co daje FPL na klatę, ale na spokojnie. Nie przejmować się sukcesami przeciwników i nie życzyć im źle. To taki zen na potrzeby psyche, nerwów i wewnętrznego luzu. Po GW4 opuściłem gardę, przełknąłem własną pychę i jakoś się ułożyło.

d) Przemyśleć status Liverpoolu i United. Dużo jest tutaj znaków zapytania. Czy Rooney jako napastnik jest skończony? Co z Balotellim?

e) Pelle – pomyśleć, pokombinować: nie chcę jednak skończyć z trójką zawodników Southampton w składzie.

f) Tak czy inaczej: Zawsze będzie kolejna kolejka.

Panie i Panowie udanego wieczoru, nocki oraz owocnej walki z życiem przez te 5 kolejnych dni. Spotykamy się w przyszłą sobotę.